In literair tijdschrift Extaze tweeëndertig met als thema: ‘De onzichtbare schrijver’, zijn twee nieuwe gedichten van mijn hand gepubliceerd. Het blad werd 28 november gepresenteerd in Den Haag.
Wat geweldig om mijn naam in een echt blad te zien, dat voelt geweldig! Nu door naar de volgende tijdschriften en wedstrijden, er zijn er genoeg…
Felix Monter heeft mijn bundel gecenseerd voor de website van literair tijdschrift Extaze:
“Zo’n overvloed aan materiaal is bijna verstikkend. Van Daalen weet er beheerst en scherp gebruik van te maken. Ze mengt impressies van het ongenaakbare landschap moeiteloos met mythen en persoonlijke ontmoetingen.”
LINK : https://www.extaze.nl/?page_id=10704#Tothijoceaanwerd
Bestel de bundel hier: https://www.bol.com/nl/p/tot-hij-oceaan-werd/9200000118530072/?suggestionType=suggestedsearch&bltgh=l2XvOqg1ZnjAKk1VHKJABA.1.2.ProductImage
komt steeds thuis met boeken vandaag ging de voordeur niet verder open dan half omgevallen stapels in de gang de trap is een trap geworden de rand van het bad hoger dan liggen ze staren ze vullen ze scholen ze samen leggen we een pad recht tot ze de onderste wil lezen hóór je het niet je kunt van kaft naar kaft stappen wil je een paard of een raket? mijn tas neerzetten op een vaste plek mijn dag vertellen zonder dat de letters meeluisteren mijn vrouw vinden met lege handen dat wil ik
for Linnea and Anders Thornblad, sailing the world on their boat Nausica
Where clear lines part the waters
Maidens fair wash arms and golden heads
A lost man comes before us
Dark impressions on the sand he treads
Water pools around small feet
They take flight along with his regrets
Where sails are leaning into the light
One tall figure stands her ground
This vision, naked masculine might
Clothed by her, sent queenward bound
‘Appease my mother, that you might stay
Live through us with your account’
Where he stands before the court
Speaking verse of gods and unpaid debts
City burning, men spilt forth
And of sirens singing darkest webs
Her eyes shining into his
Silent, to her memory he weds
Toen ik in Amerika woonde, hoorde ik voor het eerst de meeslepende muziek van Faeröerse viking-folk-metalband Týr. Sommige nummers werden in hun eigen taal gezongen, een taal die me mateloos ging fascineren tot vandaag aan toe. Faeröers is een onderdeurtje in de Germaanse taalfamilie: slechts 60.000 sprekers op de hele wereld, minder dan het Fries.
Reden genoeg om naar de Faeröer eilanden te gaan, keer op keer, en de zomerse taalcursus van de plaatselijke universiteit te volgen. Ik werd verliefd op het landschap, het geroep van de wind en het geruis van de zee.
Bovendien is er een levendige traditie op de eilanden om een reidans te dansen op hoogtijdagen, of na bijzondere gebeurtenissen zoals een huwelijk, en daarbij de balladen te zingen waarvan de teksten in sommige gevallen bijna duizend jaar oud zijn. De teksten gaan over sagen en mythen, deels lokaal gebonden, deels bekend uit de IJslandse schriftelijke overlevering. Dit is levende geschiedenis die in ons deel van Europa platgelopen is, maar daar nog springlevend is. Ik kan er nog uren over doorschrijven, hoe mooi dat is om te zien en om daaraan mee te doen.
Na vier maanden in totaal op de eilanden te hebben doorgebracht, lag er een bescheiden stapeltje gedichten. Omdat ik vind dat ze bij elkaar horen, samen met foto’s die ik op de eilanden maakte, is er nu een dichtbundel: Tot hij oceaan werd
De gedichten tonen de eenzaamheid, de sagen, het allesverroestende zout en bovenal, de zee.
Deze eerste proeve van kunne is uitgebracht in eigen beheer via Brave New Books en verkrijgbaar via Bol.com en (voor boekhandelaren) Centraal Boekhuis.
Tot hij oceaan werd bestellen: stuur een email met uw naam en adres naar cmvandaalen {AT] gmail [DOT] com. Ik stuur u het rekeningnummer voor het overmaken van 15 EUR, de kosten van de bundel. De porto is inclusief en u krijgt een persoonlijke opdracht. Als u liever een opdracht voor een ander in de bundel geschreven wilt hebben, kan dat natuurlijk ook.
U kunt het boek ook (zonder opdracht) bestellen via Bol.
Bedankt voor uw steun!
Die man bij de waterkant
staat hij nou te vissen of te plassen
Zo heb ik ze het liefste, slapend. Dan kan ik ze gemakkelijker tellen als de mijne. En het is stil genoeg in huis voor de herrie in mijn hoofd – die komt dan ook tot rust. Stapels naaiprojecten, kleren die niet afkomen en als ik eens iets afmaak, niet lekker zitten. Een halve meter werk op de rechterhoek van mijn bureau, geen idee meer wat er in zit. Personages die in mijn hoofd staan te schreeuwen om aandacht, tijd bij de laptop, aanwezigheid op het scherm, op papier, in de hoofden van anderen. De was hangt half uit de machine. Laat ik me inschrijven voor een volkstuin.
Drie paar schoenen stukgelopen zeven jaren niet geslapen er is geen puperrode bloempje bloed in het baringsbed placenta al in een vuilniszak voordat ik klaar was met douchen bed schoon opgemaakt door de kraamhulp die ik een hand moest geven met mijn benen wijd open Is dit mijn hutje op kippenpoten waar de schoonmaker zich over mijn nieuwe kind buigt waar iedereen door beweegt zonder mij waar ik de grootmoeder zoek in de vouwen van de lakens
Ik lunch graag in het ziekenhuis de dood is er ook ik zie hem nooit ballonnen in roze of blauw speciale stiften om op gips te schrijven twee onbekenden vergelijken rollatoren een dikke verpleegster wipt heen en weer voor de warmhoudplaat nat trekt het patroon in de tegels nieuw gebakken vers gemaakt druppelend vloeiend in het trapgat waar ze rechtstandig omhoog komen om patiënt te worden ik zit aan de kant met hen die al geweest zijn